1001gedachten

Ik ben verslaafd aan Internet. Ik geef het ruimhartig toe. Elke dag surf ik over talloze sites, tweet ik over mijn leven, plaats foto's op Facebook en vergaar informatie over allerhande onderwerpen. Het is zo'n automatisme dat ik er nooit echt bij stilsta welke rol mijn PC, laptop, iPad en smartphone spelen in mijn universum. Samen met Outlook, Safari, Firefox, Tweetdeck en Pidgin vormen ze mijn referentiekader. Ze bepalen mijn beeld van de maatschappij en samenleving.

Tijdens mijn vakanties probeer ik altijd zo min mogelijk gebruik te maken van al deze 'nieuwe' communicatiemiddelen. Ik besef me dan weer dat al het gemopper over te weinig vrije tijd gewoon onzin is. Leg al deze apparaten eens een paar dagen aan de kant....zeeën van rust en vooral ook ruimte in je hoofd! Tijdens een van onze reizen, bespraken mijn lief en ik dit onderwerp. Hoe zou de wereld eruit zien als er geen Internet zou bestaan? Hoe zou de sociale interactie zijn geëvolueerd? Zouden we meer of juist minder betrokken zijn bij andere mensen?

Zelf denk ik dat de interpersoonlijke relaties met mensen om ons heen intenser zou zijn. Je moet elkaar opzoeken en face to face met elkaar communiceren. Geen berichtje op twitter van 140 of sms-je van 160 leestekens, maar een gesprek met volzinnen. Opponenten die sparren met woorden. Of gewoon wat babbelen en daarmee gedachten uitwisselen. Een gesprek kent zoveel kwalitatieve eigenschappen die alleen al door non-verbale communicatie naar voren komen. Wat mij betreft gaan we lichaamstaal herwaarderen! Ze is toch eigenlijk onontbeerlijk? Hoe iemand je benadert en zich gedraagt in en ten opzichte van jouw persoonlijke ruimte is een bepalende factor in je relatie tot die persoon. Komt iemand te dichtbij of is iemand erg agressief en geagiteerd in zijn benadering, dan voel je je niet prettig bij deze persoon. Lichaamstaal is, in vergelijking met online contact, een extra dimensie. Hierdoor maak je een veel bewustere keuze met betrekking tot wie je ècht toelaat in je leven. De ruis van vreemden wordt gefilterd uit het dagelijks geluid. Ook dit draagt mijns inziens bij in de rust en vrije tijd die mensen ervaren.

Alle verplichtingen van de social media zorgen voor een enorme lading stress. Waar we vroeger werkdagen hadden van acht uur, werken we nu steeds langer door omdat we niet meer toekomen aan wat we eigenlijk zouden moeten doen in de tijd van de werkgever. De hele dag door moet men via Twitter laten weten wat men doet, op Facebook plaatst men daar fotootjes van, op Foursquare moet bij elke bezochte locatie ingecheckt worden en dan is er ook nog Linkedin alwaar men aan het zakelijke netwerk werkt. Men wil teveel tegelijkertijd. Overal aan deelnemen zonder voorrang te kunnen of willen geven aan bepaalde taken.

Als er minder prioriteiten en beperkingen zijn, raken mensen betrokken in steeds meer verschillende levenssferen.¹ Binnen elke levenssfeer worden andere eisen gesteld aan persoonlijkheid en karakter. Binnen elk netwerk een eigen identiteit. Hoe kun je nog bijhouden hoe je je moet gedragen? Op elke moment van de dag kun je weer iemand anders zijn. Omdat men dit van je verlangt als je deelneemt aan een community. De tijdsdruk en stress nemen hierdoor alleen maar meer toe. Geen wonder dat de geestelijke gezondheidszorg sterk groeit.

De veelheid aan informatie die het net brengt, zorgt er ook nog eens voor dat het in plaats van makkelijker juist moeilijker wordt om een mening te vormen of conclusie te trekken. Uren zoeken en lezen voor je vertwijfeld voor je uitstaart en nog steeds geen antwoorden op je vragen hebt. Wat is waarheid? Elke gek kan een bericht posten of een website publiceren. Heeft iemand die op Twitter duizenden volgers heeft vaker gelijk? Zijn zijn of haar boodschappen meer waard? Onderzoek eens wie er praat en minder wat er gezegd wordt! Is je gesprekspartner of 'friend' wel goed geïnformeerd? Blijft hij objectief? Een anoniem profiel met doorgaans een leuk plaatje als avatar in plaats van een foto is niet zo makkelijk te doorgronden. Wie heb je eigenlijk tegenover je? En hoe kom je daar achter? In een dorp spreekt het zich snel rond als iemand liegt of verkeerde informatie verstrekt. Deze sociale controle mist goeddeels op het internet.Wikipedia bijvoorbeeld, wordt door een hele generatie internetters gebruikt als naslagwerk. Men denkt er feitelijk juiste en objectieve informatie vandaan te halen. Echter, op Wikipedia mag iedereen 'entries' aanpassen. Deze aanpassingen kunnen later wel weer ongedaan maken en in er is een mogelijkheid om bij een wiki in discussie te gaan. Maar een gemiddelde surfer zal niet de moeite nemen verder te kijken dan de neus lang is. 'Kijk, hier staat wat ik zocht. Klaar!'

De inhoud van de hedendaagse media beperkt zich ook niet meer louter tot de wereld die direct op onszelf betrekking heeft. We krijgen actualiteiten uit de hele wereld aangeboden. Al dat nieuws, waar we feitelijk weinig tot niets mee te maken hebben, wordt breed uitgemeten. Eerst op één van de honderdzeventig televisiezenders en als het NOS Journaal, RTL Nieuws èn Hart van Nederland zijn geconsumeerd, verhuist men naar het web om daar verder te lezen en vooral ook: commentaar te geven. Allemaal een eigen visie die gedeeld moet worden. Een ieder heeft de wijsheid in pacht. Miljoenen meningen waarvan er waarschijnlijk geen één correct is. Over sommige zaken zullen we nu eenmaal altijd van opinie verschillen al was het alleen maar door culturele achtergronden, opvoeding en kennisniveau.

Laat eens wat vaker je elektronische gadgets voor wat ze zijn, zoek de mens achter het beeldscherm op en luister eens naar wat er niet met woorden gezegd wordt. Gevoel overbrengen via een beeldscherm geloof ik niet in. Getypte gestes en beloften zijn niets waard, woorden op papier zijn immers erg geduldig. Uithuilen na een teleurstelling is op een schouder stukken fijner dan op een toetsenbord, de warmte van een knuffel voelen is toch super? Een aanstekelijke lach is toch een genot om te horen? Lachrimpeltjes bij een ander zien nadat je een grap maakte, kan je hele dag opvrolijken en beter maken!

Bedenk dat mensen zullen vergeten wat je gezegd hebt en ze zullen niet onthouden wat je precies deed, maar ze vergeten niet welk gevoel je ze gaf toen je daadwerkelijk náást en bij ze stond op het moment dat ze intens verdrietig of uitzinnig van vreugde waren. **

¹Kurt de Wit (2006). Facta (Tijdschrift voor Maatschappijwetenschappen. Waarom we altijd te weinig tijd hebben'.. Lees het artikel op Kennislink.nl.